wyhcodzę z założenia, że skoro jest em z tym sam to kalkuluję ryzyko indywidualnie lub z najbliższymi bo na zdrowie publiczne nie mam żadnego wpływu. Odczuwam potrzebę robienia rzeczy i wyluzowania więc na bardzo ciche okresy pozwalam sobie odpocząć. Jestem też nauczony doświadczeniem, że nawet noszenie maski nie niweluje ryzyka do zera, więc próbuję balansować minimalizację ryzyka z dobrym samopoczuciem bo wiem że za chwilę przez kwartał, pół roku, a może nawet cały rok będę musiał powstrzymać się od różnych istotnych dla mnie przyjemności i przenieść większość aktywności na zimno. Jestem gotów pić kawę czy piwo nawet w śniegu, albo jeździć w nim rowerem, ale czy inne osoby z którymi się chcę spotkać też? Wątpię.

Niestety z tego co pamiętam metaanaliza od Cochrane wykazala, że nakazy noszenia masek nie spełniają swojej roli, ludzie po prostu nie chcą i nie umieją tego robić skutecnzie, nawet lekarze którzy zostali przeszkoleni, Było wokół niej dużo dość żałosnej dyskusji ale tą jedną rzecz faktycznie wykazała. W związku z tym nie wyobrażam sobie żeby w naszej kulturze (bo w takiej Japonii to co innego) możliwe do utryzmania było coś innego niż poprawna wentylacja i samoizolacja “zakatarzonych”. Ale to tak na marginesie

Na szczęście mi się rzadko zdarza spotkać z otwartą agresją będę się jednak upierał że też często się na mnie gapią. 3M Aura nie pomaga bo wygląda jednak dość specyficznie, szczególnie wersje z zaworkiem. Okzajonalnie ktoś zagada przy kasie czy wróciłem właśnie z lakierni. Więc niestety też odczuwam silną presję społeczną żeby być “normalnym”. Jeszcze niedawno osoba parterska mi mówiłą że przesadzam, nie patrzą, aż i na nią popatrzyli bardzo wymownie.